Kurs społeczeństwa obywatelskiego – 11 narzędzi do użycia

społeczeństwo obywatelskie

Kształtowanie społeczeństwa obywatelskiego to budowanie świadomości wśród ludzi, że mogą mieć wpływ na rzeczywistość. Społeczeństwo obywatelskie w Polsce ciągle się rozwija, pomimo niechęci rządzących.

Ruch obywatelski tworzył się w czasie XIX-wiecznej autokracji, będąc odpowiedzią na rządy oligarchii. Wolnościowe społeczeństwo obywatelskie musi być odpowiedzią na:

  • rządy demokratów, którzy wygrywają wybory wykorzystując najniższe ludzkie instynkty,
  • związki zawodowe, które domagają się utrzymania socjalistycznych przywilejów,
  • inicjatywy, które godzą w naszą wolność – narzędzi obywatelskich mogą bowiem używać wszystkie grupy.

Politycy wykorzystują demokrację w tym samym celu, w jakim XIX-wieczni autokraci wykorzystywali religię – aby utrzymać się przy władzy. Są jednak o niebo skuteczniejsi, ponieważ dysponują środkami masowego przekazu za pomocą których mogą gloryfikować i usprawiedliwiać niemoralne działania. Społeczeństwo obywatelskie, które potrafi korzystać z narzędzi, może skutecznie walczyć o wolność, własność i sprawiedliwość.

Z artykułu dowiesz się, jak użyć następujących narzędzi:

  1. petycji,
  2. obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej i ustawodawczej,
  3. referendum,
  4. konsultacji społecznych,
  5. budżetu obywatelskiego,
  6. dostępu do informacji publicznej,
  7. skargi na organ władzy,
  8. organizowania się w III sektorze NGO,
  9. udziału w wyborach,
  10. crowdfundingu,
  11. protestu.

1. Petycja

Petycja to najprostszy sposób przekazania władzom Twojego pomysłu. Może zawierać projekt uchwały lub ustawy. Petycję może podpisać jedna lub wiele osób – nie ma limitu ani wymogów w tym zakresie. Petycję możesz złożyć jako osoba fizyczna (Adam Kowalski), osoba prawna (stowarzyszenie, fundacja, partia), jednostka niebędąca osobą prawną lub grupa podmiotów. Składa się ją w interesie publicznym, własnym albo podmiotu trzeciego za jego zgodą.

Petycję możesz wysłać elektronicznie lub dostarczyć do właściwego urzędu w formie pisemnej.

Co powinna zawierać petycja, aby została rozpatrzona:

  • oznaczenie podmiotu wnoszącego petycję; jeżeli podmiotem wnoszącym petycję jest grupa podmiotów, w petycji należy wskazać oznaczenie każdego z tych podmiotów oraz osobę reprezentującą podmiot wnoszący petycję,
  • wskazanie miejsca zamieszkania albo siedziby podmiotu wnoszącego petycję oraz adresu do korespondencji; jeżeli podmiotem wnoszącym petycję jest grupa podmiotów, w petycji należy wskazać miejsce zamieszkania lub siedzibę każdego z tych podmiotów,
  • oznaczenie adresata petycji,
  • wskazanie przedmiotu petycji.

Adresat petycji ma czas do 3 miesięcy na jej rozpatrzenie. Gdy petycja zostanie uznana za bezzasadną, może pozostać bez rozpatrzenia. Skan petycji trafi na stronę internetową urzędu (BIP). W treści petycji określasz formę odpowiedzi, której oczekujesz – pisemnie lub e-mailowo.

Podstawa prawna: ustawa z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach (Dz.U. z 2018 r. poz. 870)

2. Obywatelska inicjatywa uchwałodawcza i ustawodawcza

Obywatelska inicjatywa uchwałodawcza

Społeczeństwo obywatelskie opiera się na możliwości decydowania. Inicjatywa uchwałodawcza to narzędzie, które pozwoli wnieść uchwałę pod obrady rady miasta, powiatu lub sejmiku województwa. Kwestię inicjatywy uchwałodawczej określa statut miasta, powiatu lub województwa. To w nich musisz szukać informacji, ilu mieszkańców potrzeba, aby zgłosić uchwałę pod obrady.

Co ciekawe, nie wszystkie samorządy dają mieszkańcom taką możliwość. Niektóre z kolei stosują zaporową liczbę podpisów. Przykładowo, w Wodzisławiu Śląskim liczącym niecałe 49 tys. mieszkańców, do wniesienia uchwały pod obrady rady miasta potrzeba 1000 podpisów mieszkańców, a w Toruniu liczącym 199 tys. mieszkańców – 150 podpisów.

W 2019 roku zaczęły obowiązywać nowe przepisy, które ujednoliciły te kwestie w całej Polsce. Na ich podstawie, grupa mieszkańców gminy, powiatu i województwa, posiadających czynne prawa wyborcze do organu stanowiącego, może wystąpić z obywatelską inicjatywą uchwałodawczą.

Liczba mieszkańców, którzy mogą złożyć uchwałę obywatelską

  1. Uchwała do rady miasta/gminy:
    – do 5 000 mieszkańców – co najmniej 100 osób;
    – do 20 000 mieszkańców – co najmniej 200 osób;
    – powyżej 20 000 mieszkańców – co najmniej 300 osób.
  2. Uchwała do rady powiatu:
    – w powiecie do 100 000 mieszkańców – co najmniej 300 osób;
    – w powiecie powyżej 100 000 mieszkańców – co najmniej 500 osób.
  3. Uchwała do sejmiku województwa:
    – grupa mieszkańców województwa musi liczyć co najmniej 1000 osób.

Projekt uchwały zgłoszony w ramach obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej staje się przedmiotem obrad na najbliższej sesji po złożeniu projektu, jednak nie później niż po upływie 3 miesięcy od dnia złożenia projektu. Komitet inicjatywy uchwałodawczej ma prawo wskazywać osoby uprawnione do reprezentowania komitetu podczas prac rady gminy.

Szczegółowe zasady wnoszenia inicjatyw obywatelskich, zasady tworzenia komitetów inicjatyw uchwałodawczych, zasady promocji obywatelskich inicjatyw uchwałodawczych, formalne wymogi, jakim muszą odpowiadać składane projekty, określa samorząd w osobnej uchwale. Znajdziesz ją na stronie BIP urzędu.

Podstawa prawna: Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U.2018.0.994 t.j.), Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz.U.2018.0.913 t.j.), Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U.2018.0.995 t.j.)

Obywatelska inicjatywa ustawodawcza

Osobną kategorię stanowi obywatelska inicjatywa ustawodawcza. Działa na podobnej zasadzie jak powyżej opisana inicjatywa uchwałodawcza, z tym, że dotyczy Sejmu. Grupa 100 tysięcy osób może wnieść pod obrady polskiego parlamentu ustawę. Aby rozpocząć zbiórkę podpisów pod ustawą obywatelską, należy powołać komitet inicjatywy ustawodawczej składający się z co najmniej 15 osób.

W praktyce, losy obywatelskich ustaw są najczęściej zamiatane pod stół. Historia pokazuje, że o wiele łatwiej wymóc zmiany na władzach samorządowych, niż ogólnopolskich.

Podstawa prawna: ustawa z dnia 24 czerwca 1999 r. o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli (Dz.U. z 1999 r. Nr 62, poz. 688, z późn. zm.)

3. Referendum lokalne

Społeczeństwo obywatelskie kwitnie w Szwajcarii, gdzie w drodze referendum obywatele decydują o najważniejszych sprawach. Referenda w Polsce są mało popularne, z uwagi na dużą liczbę podpisów konieczną do jego przeprowadzenia. Samorządy same z siebie także nie korzystają z tej możliwości, ponieważ jest bardzo kosztowna. Społeczeństwo obywatelskie oparte o referenda to melodia przyszłości. Istotne będzie wprowadzenie e-voitingu, czyli głosowania przez internet. To znacząco zmniejszy koszty organizacji referendów.

Co możemy osiągnąć za pomocą referendum:

  • odwołać organ stanowiący,
  • rozstrzygnąć sprawę dotyczącą wspólnoty, mieszczącej się w zakresie zadań i kompetencji organów danej jednostki,
  • zmienić sprawy społeczne, gospodarcze lub kulturowe wspólnoty (np. likwidacja straży miejskiej, dwujęzyczne tablice),
  • odwołać wójta (burmistrza, prezydenta miasta),
  • samoopodatkować się na cele publiczne mieszczące się w zakresie zadań i kompetencji organów gminy.

Referendum może zostać przeprowadzone z inicjatywy organu stanowiącego danej jednostki samorządu terytorialnego lub na wniosek co najmniej:

  • 10% uprawnionych do głosowania mieszkańców gminy albo powiatu,
  • 5% uprawnionych do głosowania mieszkańców województwa.

Jeśli mowa o referendum z inicjatywy mieszkańców, to z wnioskiem może wystąpić:

  • grupa co najmniej 15 obywateli, którym przysługuje prawo wybierania do organu stanowiącego danej jednostki samorządu terytorialnego, a w odniesieniu do referendum gminnego – także 5 obywateli, którym przysługuje prawo wybierania do rady gminy,
  • statutowa struktura terenowa partii politycznej działająca w danej jednostce samorządu terytorialnego,
  • organizacja społeczna posiadająca osobowość prawną, której statutowym terenem działania jest co najmniej obszar danej jednostki samorządu terytorialnego.

Przepisy odnośnie referendum

Jako inicjator, musisz powiadomić na piśmie przewodniczącego zarządu danej jednostki samorządu terytorialnego o zamiarze zorganizowania referendum. Warto zapytać pisemnie przewodniczącego o liczbę mieszkańców jednostki samorządu terytorialnego uprawnionych do głosowania, objętych stałym rejestrem wyborców w gminie na koniec kwartału poprzedzającego złożenie wniosku.

Jeśli referendum ma na celu odwołanie prezydenta lub burmistrza, to o zamiarze referendum musisz powiadomić również komisarza wyborczego. Następnie na swój koszt ogłaszasz mieszkańcom przedmiot planowanego referendum – chodzi o ogłoszenie w prasie wydawanej na terenie samorządu.

Gdy powiadomisz przewodniczącego o planowanym referendum, masz 60 dni na zebranie podpisów od wymaganej liczby mieszkańców, którzy chcą poprzeć inicjatywę w tej sprawie. Na karcie potrzebne jest nazwisko, imię, adres zamieszkania i numer ewidencyjny PESEL mieszkańca. Dane te muszą zostać potwierdzone własnoręcznym podpisem.

Podstawa prawna: art. 4 i 170 Konstytucji RP, ustawa z 15 września 2000 o referendum lokalnym

4. Konsultacje społeczne

Konsultacje społeczne są niewiążące dla władz samorządowych, ale mogą odgrywać istotną rolę. Zwłaszcza, że niewiele osób bierze w nich udział. Niekiedy władza zaznacza, że konsultacje będą miały poważny wpływ na decyzję i zdania dotrzymuje. W ramach konsultacji lokalne władze przedstawiają mieszkańcom swoje plany dotyczące np. zmiany aktów prawnych, inwestycji lub innych przedsięwzięć.

Zasady i tryb przeprowadzania konsultacji społecznych określa uchwała rady odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego (gminy, miasta, powiatu, województwa). Zdarza się, że władze miasta pozwalają inicjować konsultacje społeczne radzie dzielnicy, młodzieżowej radzie miasta i samym mieszkańcom. Informacja o konsultacjach pojawia się na stronie internetowej Urzędu Miasta wraz z formularzem, a po zakończeniu konsultacje – z wynikami.

Podstawa prawna

Art. 4, 54, 61 i 74 Konstytucji RP, ustawy o samorządzie gminny, powiatowym i wojewódzkim.

5. Budżet obywatelski

Partycypacja obywateli w sprawowaniu władzy zaczyna się od decydowania o tym, na co idą pieniądze zabrane w podatkach. Społeczeństwo obywatelskie nalega na władzę, aby zwiększyło decyzyjność obywateli. Budżet obywatelski, a dokładnie jego wysokość wyrażona w procencie dochodów miasta, świadczy o skali obywatelskości samorządu.

Budżet w moim mieście wynosi 160 mln zł, a mieszkańcy mogą decydować o 0% tych pieniędzy. Są miasta gdzie jest ciut lepiej, ale z reguły kwota o jakiej mogą decydować mieszkańcy nie przekracza 2% dochodów miasta.

Budżet obywatelski polega na zgłaszaniu projektów do wykonania w mieście. We wniosku musisz oszacować koszty przedsięwzięcia i pozbierać podpisy od mieszkańców popierających projekt. Zdarzają się projekty, które mają oszacowane koszty, są realne do wykonania i zdobyły poparcie mieszkańców, ale nie są po myśli ekipy rządzącej.

Decyzyjność urzędnicza powinna w przypadku budżetu obywatelskiego zejść na trzeci plan. Niestety, w większości przypadków takie projekty są wyrzucane do kosza.

W 2018 r. do ustaw o samorządach: gminnym, powiatowym i województwa, dodano regulacje o budżecie obywatelskim. Szczegóły projektu budżetu obywatelskiego określi uchwała rady. Niestety, w gminach niebędących miastami na prawach powiatu budżet obywatelski nie będzie obowiązkowy. W miastach na prawach powiatu wyniesie minimum 0,5% wydatków gminy.

Podstawa prawna

Art. 1 pkt 1 lit. b, art. 2 pkt 1 lit. b i art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zwiększenia udziału obywateli w procesie wybierania, funkcjonowania i kontrolowania niektórych organów publicznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 130)., Art. 15 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zwiększenia udziału obywateli w procesie wybierania, funkcjonowania i kontrolowania niektórych organów publicznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 130).

6. Dostęp do informacji publicznej

Informacją publiczną jest wszystko to, co dotyczy władzy publicznej. Transparentna władza powinna publikować na swojej stronie BIP wszelkie umowy, faktury i dane. Niestety prawie nigdy tego nie robi, a elektroniczny obieg dokumentów leży w powijakach.

Po informacje związane z wydawanie publicznych pieniędzy, a także realizacją zadań publicznych, np. przez spółki komunalne, organizacje pozarządowe, szkoły itp. musisz zwrócić się do urzędu. Nazywa się to wnioskiem o dostęp do informacji publicznej.

Obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa.art. 61 Konstytucji RP

Wzór pisma o udostępnienie informacji publicznej

Aby zgłosić wniosek o udostępnienie informacji publicznej, wystarczy na skrzynkę mailową Urzędu Miasta napisać prośbę. Treść może brzmieć:

Dzień dobry,
na mocy ustawy o dostępie do informacji publicznej i artykułu 61 Konstytucji RP, wnosimy o udostępnienie na ten adres mailowy:
– zarządzenia Prezydenta Miasta X o…
– umów podpisanych przez Miasto X z…
Odpowiedź proszę przekazać w formie (np. skanów w pdf, nagranie w postaci pliku mp3) na adres (zwykły, internetowy, można zadeklarować osobisty odbiór).

Nie trzeba się nawet podpisywać. Urząd ma 14 dni na odpowiedź. Jeśli domagasz się dużej ilości danych, to urząd w odpowiedzi może zaznaczyć, że potrzebuje więcej czasu. Wówczas oczekiwanie może trwać do 2 miesięcy. Niektóre władze niechętnie udzielają informacji, przedłużając czas do maksimum. Niektóre nie zgadzają się na udzielenie informacji i sprawa ląduje w sądzie. Przetestowałem to narzędzie na przykładzie urzędów w Wodzisławiu i Krakowie – działa.

7. Skarga na organ władzy

Społeczeństwo obywatelskie opiera się na kontroli władzy. Podobnie jak pisanie wniosków i petycji, istnieje możliwość napisania skargi na organy władzy. Skargę możesz napisać na:

  • organy administracji publicznej,
  • organy jednostek samorządu terytorialnego,
  • organizacje społeczne,
  • organy władzy ustawodawczej (Sejm i Senat),
  • władzę wykonawczą (Prezydent RP i Rada Ministrów),
  • władzę sądowniczą (sądy i trybunały),
  • przedsiębiorstwa państwowe,
  • inne państwowe jednostki organizacyjne (art. 224 k.p.a.).

Przedmiotem skargi  może być zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, ale także naruszenie praworządności lub interesów skarżących, oraz przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw.

Gdzie składać skargi?

Skargi składa się do organów właściwych do ich rozpatrzenia. Jeżeli przepisy szczególne nie określają innych organów właściwych do rozpatrywania skarg, to skargę na:

  • radę gminy, powiatu i sejmiku województwa – do wojewody, a w zakresie spraw finansowych – do regionalnej izby obrachunkowej,
  • organy wykonawcze jednostek samorządu terytorialnego w sprawach należących do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej – do wojewody,
  • wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw dotyczących zadań zleconych – do rady gminy,
  • zarząd powiatu, starostę, a także kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw dotyczących zadań zleconych – do rady powiatu,
  • zarząd i marszałka województwa, z wyjątkiem spraw dotyczących zadań zleconych – do sejmiku województwa,
  • wojewodę w sprawach podlegających rozpatrzeniu według kodeksu – do właściwego ministra, a w innych sprawach – do prezesa Rady Ministrów,
  • inny organ administracji rządowej, organ przedsiębiorstwa państwowego lub inną państwową jednostkę organizacyjną – do organu wyższego stopnia lub sprawującego bezpośredni nadzór,
  • ministra – do prezesa Rady Ministrów,
  • organ centralnego i jego kierownika jest organ, któremu podlega.

Na powyższej liście widać, że niekiedy skarga na daną osobę będzie rozpatrywana przez organ, który tę osobę mianował na stanowisko. Jeśli skarga nie przyniesie rezultatu, a podejrzewasz złamanie prawa, możesz złożyć zawiadomienie do prokuratury o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Wówczas prokuratura sama sprawdzi, czy delikwent popełnił przewinienie.

Może się tak zdarzyć, jeśli chcesz złożyć skargę na przewodniczącego rady, który może dużo, ale tak naprawdę nie ma określonego miejsca składania skarg na jego pracę. Co istotne, dane oskarżyciela są chronione i nieupubliczniane, chyba, że zażyczysz sobie ich upublicznienia.

Podstawa prawna

Art. 63 Konstytucji RP, dział VIII kodeksu postępowania administracyjnego.

8. Organizowanie się w III sektorze NGO

Budowa lokalnego stowarzyszenia to najlepsza forma organizacji społeczeństwa obywatelskiego. Jest wielu ludzi, którzy myślą podobnie jak Ty. Aby zjednoczyć się i wspólnie działać w kierunku realizacji swoich pomysłów, powołaj do życia stowarzyszenia. Stowarzyszenie może starać się o środki na realizację zadań publicznych, może brać udział w konkursach i prowadzić działalność (stowarzyszenie w KRS).

Obecnie już 3 osoby mogą założyć tzw. stowarzyszenie zwykłe, które otwiera się w starostwie. Stowarzyszenie może wystartować w wyborach pod szyldem Komitetu Wyborczego, dzięki czemu nie trzeba zbierać dodatkowych podpisów na KWW. Jeśli chciałbyś założyć stowarzyszenie, odsyłam do poradnika, z którego sam korzystałem: link

9. Udział w wyborach

Głosowanie w wyborach jest dostępne dla osób powyżej 18 roku życia. Ponadto nie można być pozbawionym praw publicznych. Frekwencja wyborcza pokazuje, że głosuje średnio co drugi Polak. Przy czym większość głosujących to osoby starsze, które podwyższają frekwencję. Warto głosować, ponieważ tylko wtedy jest szansa coś zmienić. Pamiętajmy, że aby zwyciężyło zło, wystarczy obojętność ludzi dobrych!

Drugi etap udziału w wyborach to kandydowanie. Warto zacząć od wyborów samorządowych. Start do rady miasta lub na burmistrza daje szansę przekonać innych ludzi do siebie i swoich pomysłów. Taka możliwość jest dostępna dla każdego, kto ukończył 18 lat. Wyjątkiem są wybory na burmistrza/prezydenta, gdzie potrzeba mieć minimum 25 lat. Pozostałe cenzusy wiekowe:

  • do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw – 18 lat ukończone w dniu wyborów,
  • na urząd wójta, burmistrza i prezydenta miasta – 25 lat,
  • do Sejmu – 21 lat,
  • do Parlamentu Europejskiego – 21 lat,
  • na urząd prezydenta Rzeczypospolitej – 35 lat,
  • do Senatu – 30 lat.

Jak wystartować w wyborach samorządowych?

Po zmianie ordynacji wyborczej w 2018 roku, start w wyborach samorządowych jest nieco utrudniony. W miastach powyżej 20 tysięcy mieszkańców zniknęły JOW-y, które dawały szansę startu każdemu, kto chciał. Obecnie taka możliwość jest tylko w gminach poniżej 20000 mieszkańców: zakładasz KWW Adama Kowalskiego i startujesz.

W pozostałych miastach musisz organizować się z innymi ludźmi w Komitet Wyborczy lub Komitet Wyborczy Wyborców i wystawić listę kandydatów. Najprościej jest działać w stowarzyszeniu, które następnie wystartuje w wyborach jako KW. Jeśli jesteś zainteresowany startem w wyborach, polecam mój autorski poradnik jak zostać radnym.

10. Crowdfunding

Crowdfunding, czyli finansowanie społecznościowe, to doskonały sposób na pozyskanie środków na działalność. Społeczeństwo obywatelskie powinno opierać się na dobrowolności, nie przymusie. Nie trzeba już żebrać w urzędach o dotację – wystarczy napisać kreatywny plan i zainteresować nim odbiorców. Co ważne, crowdfunding powinien w przyszłości zastąpić miejskie dotacje i przyczynić się do tworzenia społeczeństwa obywatelskiego.

Śp. Milton Friedman udowodnił, że wydawanie własnych pieniędzy na własne potrzeby jest najlepszym sposobem finansowania. Jest to całkowite przeciwieństwo dotacji, w których urzędnik wydaje cudze pieniądze na cudze potrzeby. W tym miejscu zachęcam do przeczytania mojego artykułu Pomagam.pl zamiast urzędniczych dotacji.

11. Protest

Manifestacja to jeden ze sposobów wpływania na władze. Dla mnie ostateczny, dla niektórych jedyny. Na demokratów u władzy działają liczby – warto o tym pamiętać podczas organizowania protestu. Im więcej osób i środowisk zjednoczy manifestacja, tym większa szansa jej powodzenia. Oprócz samego protestu warto spisać w punktach swoje oczekiwania i przedstawić je władzom.

Warto, aby te oczekiwania były realne. Nic tak nie zniechęca ludzi, jak protest dla samego protestu, sztuka dla sztuki.

Powiadomienie o manifestacji

Jeżeli przewidujesz, że w manifestacji weźmie udział więcej niż 15 osób, to musisz powiadomić o niej odpowiedni organ gminy oraz wyznaczyć przewodniczącego zgromadzenia. Robi się to najpóźniej na trzy dni robocze przed demonstracją.

We wniosku powinny się znaleźć:

  • imię, nazwisko, data urodzenia i adres przewodniczącego zgromadzenia,
  • miejsce zgromadzenia,
  • datę (wraz z godziną rozpoczęcia) i planowany czas trwania manifestacji,
  • przewidywaną liczbę uczestników.
  • sposób, w jaki zamierzasz zapewnić bezpieczeństwo uczestnikom i pokojowy charakter zgromadzenia. Możesz też zwrócić się do gminy o przydzielenie dodatkowej ochrony policji.

Wniosek jest zazwyczaj do pobrania na stronie www Urzędu lub fizycznie w okienku informacji. Po otrzymaniu zgody na organizację, koniecznie odbierz z gminy identyfikator przewodniczącego zgromadzenia. O tym, jak protestować skutecznie pisałem w artykule Jak obudzić polski ruch wolnościowy.

Społeczeństwo obywatelskie w polskich miastach

Społeczeństwo obywatelskie buduje się oddolnie. O tym, że warto jednoczyć się i działać lokalnie dla realizacji wolnościowych postulatów przekonali się mieszkańcy wielu polskich miast.

1. Nowy Targ

Stowarzyszenie „Wolnościowe Południe” uzbierało 3217 podpisów pod organizacją referendum w sprawie likwidacji straży miejskiej w Nowym Targu. Prezydent Nowego Targu zamiast referendum zorganizował konsultacje społeczne i oświadczył, że wynik uzna za wiążący bez względu na frekwencję. 71% mieszkańców było „za” likwidacją straży miejskiej, przy frekwencji 38,46 %. Od 2015 roku w Nowym Targu nie ma straży miejskiej.

2. Szczecin

Stowarzyszenie Koliber oraz młodzieżówka partii Wolność zebrały 3000 podpisów pod petycją w sprawie legalizacji spożywania alkoholu na wiślańskich bulwarach w Szczecinie. Stowarzyszenie Koliber oraz młodzieżówka partii Wolność zebrały 3000 podpisów pod petycją w sprawie legalizacji spożywania alkoholu na wiślańskich bulwarach w Szczecinie.

3. Wrocław

Stowarzyszenie „Nowy Wrocław” wraz z Nowoczesną uzbierali 10 tys. podpisów pod uchwałą obywatelską likwidującą opłatę targową na terenie całego Wrocławia. Rada Miasta Wrocławia zdecydowała, że od stycznia 2017 roku we Wrocławiu nie jest pobiera opłata targowa. Także we Wrocławiu, stowarzyszenie libertariańskie skorzystało z petycji, aby zalegalizować spożywanie alkoholu na Wyspie Słodowej. Udało się, od 1 sierpnia 2018 roku można się tam legalnie napić piwa.

To, jak będzie wyglądało społeczeństwo obywatelskie w Polsce zależy tylko od nas.

Oceń artykuł
[Total: 1 Average: 5]
Łukasz Chrząszcz
Wolnościowiec, radny miasta Wodzisław Śląski. Właściciel agencji internetowej XZT.PL oraz kilku serwisów www. Absolwent Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach. Pomaga osobom rozpoczynającym prowadzenie firmy.
Kategoria

One thought on “Kurs społeczeństwa obywatelskiego – 11 narzędzi do użycia

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *